Chłonność wodna – parametr wodochłonności materiałów budowlanych
Chłonność wodna to właściwość materiału budowlanego określająca zdolność do pochłaniania wody z otoczenia, zwykle pod wpływem kontaktu z wilgocią lub wodą opadową. W budownictwie jest to jeden z kluczowych parametrów technicznych, który wpływa na trwałość, izolacyjność cieplną oraz odporność materiału na uszkodzenia biologiczne i mechaniczne.
Współczynnik chłonności wodnej "w"
Chłonność wodna jest wyrażana za pomocą współczynnika w [kg/m²·h⁰·⁵], który oznacza ilość wody (w kilogramach) zaabsorbowanej przez 1 m² powierzchni materiału w ciągu pierwszej godziny nawilżania.
Klasyfikacja materiałów według chłonności:
-
Materiały nieprzepuszczalne: w < 0,1 kg/m²·h⁰·⁵
→ bardzo niska chłonność – typowe dla materiałów hydrofobowych, np. szkło, ceramika szkliwiona, niektóre żywice, wybrane membrany. -
Materiały niechłonne: w < 0,5 kg/m²·h⁰·⁵
→ niska chłonność – materiały o dobrej odporności na wilgoć, np. wysokiej jakości beton, cegła klinkierowa, dobrze zaimpregnowane powłoki. -
Materiały chłonne: w < 2,0 kg/m²·h⁰·⁵
→ umiarkowana chłonność – np. tynki mineralne, beton zwykły, bloczki silikatowe.
Znaczenie chłonności wodnej w praktyce budowlanej
-
Wysoka chłonność może prowadzić do zawilgocenia materiału, osłabienia jego struktury, pogorszenia izolacyjności termicznej oraz powstawania pleśni i grzybów.
-
Niska chłonność jest pożądana w materiałach narażonych na działanie wody, np. w strefie cokołowej, przy fundamentach, na elewacjach czy tarasach.
-
Współczynnik w jest również brany pod uwagę przy projektowaniu systemów hydroizolacji i ociepleń (ETICS), a także przy doborze farb elewacyjnych i tynków.
