Hydroizolacja obiektu istniejącego lub zabytkowego

Odtworzenie hydroizolacji w budynku istniejącym lub zabytkowym jest odrobinę bardziej skomplikowane niż nałożenie powłok hydroizolacyjnych na podziemne części budynku w obiekcie nowym – odsłonięte fundamenty, do których mamy swobodny dostęp, umożliwiają bezproblemowe wykonanie poszczególnych etapów izolacji.

Nasz projekt może zakładać możliwość dokonania odkrycia ścian fundamentowych i ławy/płyty fundamentowej – zawsze, gdy możemy odkryć fundament, wykonujemy odkop jak najgłębiej to możliwe, aby prawidłowo wykonać powłoki izolacyjne.

Inwestor, w konfrontacji z rzeczywistością, musi dokonać prawidłowej diagnostyki obiektu i wyboru właściwych materiałów do wykonania izolacji przeciwwilgociowej lub przeciwwodnej – jedynie kombinacja tych dwóch czynników zapewni inwestorowi oczekiwany efekt, którym jest suchy fundament na lata i komfort użytkowania obiektu.

Zły wybór technologii renowacji w zakresie hydroizolacji będzie nie tylko nieskuteczny, ale wręcz destrukcyjny dla obiektu – przykładem może być izolacja ściany fundamentowej o strukturze mieszanej i mocno wyprofilowanym licu przy użyciu folii budowlanej i folii kubełkowej.

Jeśli dla danego obiektu nie istnieje projekt obejmujący analizę gruntu oraz zalecenia dotyczące wykonania hydroizolacji podziemnej części budynku, Inwestor stając przed renowacją lub naprawą hydroizolacji, musi odpowiedzieć sobie na kilka ważnych pytań:

• Jakie jest położenie domu i ukształtowanie terenu?
• Jaki jest poziom wód gruntowych?
• Z jakiego materiału jest wykonany fundament?
• Jak stary jest budynek? W przypadku obiektu zabytkowego fundamenty były najczęściej kamienne i występowały tzw. żebracze mury – ściana fundamentowa dwuwarstwowa z pustką w środku lub ze środkiem wypełnionym tanim materiałem.
• Czy budynek podlega konserwatorowi zabytków? Materiał do renowacji hydroizolacji uzależniony od konserwatora zabytków.
• Czy budynek jest podpiwniczony?
• Czy fundament był w jakiś sposób zabezpieczony przed wodą?
• Jaki rodzaj hydroizolacji musimy stosować – przeciwwilgociową czy przeciwwodną?

Rodzaje materiałów hydroizolacyjnych znajdziecie Państwo w „CZĘŚĆ PIERWSZA – hydroizolacja nowego obiektu”

HYDROIZOLACJA ODKOPANEGO BUDYNKU.

1. Tradycyjna hydroizolacja bitumiczna:

1.1 Przygotowanie powierzchni – odkopaną podziemną część budynku należy oczyścić. Stalową szczotką oczyścić wszystkie luźne elementy. Kruche fugi usunąć mechanicznie i podkuć przynajmniej na 2 cm – po skuciu luźnych fug należy uzupełnić spoiny zaprawą naprawczą. Podłoża muszą być nośne, równe, czyste, bez pęknięć, wolne od kurzu, farb, tłuszczu, gipsu i bitumów, a także zaizolowane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej przed wnikającą od spodu wodą.

Ostre krawędzie – miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia hydroizolacji powłokowej – narożniki płyty oraz ścian zalecamy zeszlifować/wyoblić, aby zniwelować naprężenia w hydroizolacji.

1.2 Odtwarzamy przeponę poziomą metodą iniekcji grawitacyjnej lub ciśnieniowej.

1.3 Wyrównujemy podłoże zaprawą naprawczą - przed nałożeniem zaprawy powierzchnię należy zwilżyć wodą (powierzchnia matowo-wilgotna) lub za pomocą emulsji zwiększającej przyczepność rozcieńczonej z wodą.

1.4 Na połączeniach płyta-ściana wykonujemy fasetę zaprawą naprawczą co najmniej na 24 godziny przed rozpoczęciem dalszych prac – można wykonać butelką/rurką o średnicy ok 10 cm. Powierzchnię przed zrobieniem fasety należy zwilżyć wodą.

1.5 Gruntujemy podłoże materiałem bitumicznym przeznaczonym do gruntowania pod właściwą hydroizolację.

1.6 Nakładamy właściwą warstwę hydroizolacji przeciwwodnej - średnia grubość warstwy na mokro 2,4 mm - kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

Należy pamiętać, by składnik sypki dodawać małymi porcjami, aby zapobiec powstaniu grudek – mieszamy ok 2-3 min mieszadłem wolnoobrotowym po dodaniu całego składnika sypkiego do bitumu. Po całkowitym wyschnięciu pierwszej warstwy nakładamy drugą warstwę hydroizolacji przeciwwodnej – średnia grubość warstwy na mokro 2,4 mm – kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

Temperatura powietrza, podłoża i składników powinna wynosić od +5°C do +30°C – bitumy na bazie wody.

SANIER rekomenduje następujące specjalistyczne materiały budowlane:

Iniekty:

Bitumiczne:

2. Hydroizolacja szlamami mineralnymi:

2.1 Przygotowanie powierzchni – odkopaną podziemną część budynku należy oczyścić. Stalową szczotką oczyścić wszystkie luźne elementy. Kruche fugi usunąć mechanicznie i podkuć przynajmniej na 2 cm – po skuciu luźnych fug należy uzupełnić spoiny zaprawą naprawczą Podłoża muszą być nośne, równe, czyste, bez pęknięć, wolne od kurzu, farb, tłuszczu, gipsu i bitumów, a także zaizolowane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej przed wnikającą od spodu wodą.

Ostre krawędzie – miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia hydroizolacji powłokowej – narożniki płyty oraz ścian zalecamy zeszlifować/wyoblić, aby zniwelować naprężenia w hydroizolacji.

2.2 Odtwarzamy przeponę poziomą metodą iniekcji grawitacyjnej lub ciśnieniowej.

2.3 Wyrównujemy podłoże zaprawą naprawczą – przed nałożeniem zaprawy powierzchnię należy zwilżyć wodą (powierzchnia matowo-wilgotna) lub za pomocą emulsji zwiększającej przyczepność rozcieńczonej z wodą.

2.4 Na połączeniach płyta-ściana wykonujemy fasetę zaprawą naprawczą co najmniej na 24 godziny przed rozpoczęciem dalszych prac – można wykonać butelką/rurką o średnicy ok 10 cm. Powierzchnię przed zrobieniem fasety należy zwilżyć wodą.

2.5 Nakładamy elastyczny szlam mineralny - podłoże, które ma być przeznaczone do obróbki, musi być wstępnie zwilżone – matowo wilgotne.

Zaprawę należy aplikować w minimum dwóch cyklach roboczych - druga warstwa prostopadle do warstwy pierwszej, zawsze pokrywając 100 % powierzchni przeznaczonej do uszczelnienia. Grubość warstwy nie powinna przekraczać 2,5 mm w każdym punkcie – bezpiecznie przyjąć 1,2-1,5 mm grubości warstwy na mokro – kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2. Kolejną warstwę nanosić po związaniu pierwszej, pamiętając o zwilżeniu wodą (do stanu matowo wilgotnego) podłoża przed aplikacją drugiej warstwy szlamu uszczelniającego.

Temperatura powietrza, podłoża i składników powinna wynosić od +5°C do +30°C.

SANIER rekomenduje następujące specjalistyczne materiały budowlane:

Iniekty:

Szlamy mineralne:

3. Hydroizolacja kombinowana – mineralno-bitumiczna:

3.1 Przygotowanie powierzchni – odkopaną podziemną część budynku należy oczyścić. Stalową szczotką oczyścić wszystkie luźne elementy. Kruche fugi usunąć mechanicznie i  podkuć przynajmniej na 2 cm – po skuciu luźnych fug należy uzupełnić spoiny zaprawą naprawczą. Podłoża muszą być nośne, równe, czyste, bez pęknięć, wolne od kurzu, farb, tłuszczu, gipsu, a także zaizolowane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej przed wnikającą od spodu wodą.

Ostre krawędzie – miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia hydroizolacji powłokowej – narożniki płyty oraz ścian zalecamy zeszlifować/wyoblić, aby zniwelować naprężenia w hydroizolacji.

3.2 Odtwarzamy przeponę poziomą metodą iniekcji grawitacyjnej lub ciśnieniowej.

3.3 Wyrównujemy podłoże zaprawą naprawczą – przed nałożeniem zaprawy powierzchnię należy zwilżyć wodą (powierzchnia matowo-wilgotna) lub za pomocą emulsji zwiększającej przyczepność rozcieńczonej z wodą.

3.4 Nakładamy sztywny szlam mineralny (pierwsza warstwa) – podłoże, które ma być przeznaczone do obróbki, musi być wstępnie zwilżone – matowo wilgotne. Grubość warstwy nie powinna przekraczać 2,5 mm w każdym punkcie – bezpiecznie przyjąć 2- 2,5 mm grubości warstwy na mokro – kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

3.5 Na połączeniach płyta-ściana wykonujemy fasetę zaprawą naprawczą co najmniej na 24 godziny przed rozpoczęciem dalszych prac – można wykonać butelką/rurką o średnicy ok 10 cm. Powierzchnię przed zrobieniem fasety należy zwilżyć wodą

3.6 Nakładamy sztywny szlam mineralny (druga warstwa) – podłoże, które ma być przeznaczone do obróbki, musi być wstępnie zwilżone – matowo wilgotne. Grubość warstwy nie powinna przekraczać 2,5 mm w każdym punkcie – bezpiecznie przyjąć 2-2,5 mm grubości warstwy na mokro – kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

3.7 Gruntujemy podłoże materiałem bitumicznym przeznaczonym do gruntowania pod właściwą hydroizolację.

3.8 Nakładamy właściwą warstwę bitumicznej hydroizolacji przeciwwodnej - średnia grubość warstwy na mokro 2,4 mm - kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

Należy pamiętać, by składnik sypki dodawać małymi porcjami, aby zapobiec powstaniu grudek – mieszamy ok 2-3 min mieszadłem wolnoobrotowym po dodaniu całego składnika sypkiego do bitumu.

3.9 Po całkowitym wyschnięciu pierwszej warstwy nakładamy drugą warstwę bitumicznej hydroizolacji przeciwwodnej – średnia grubość warstwy na mokro 2,4 mm – kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

Temperatura powietrza, podłoża i składników powinna wynosić od +5°C do +30°C.

SANIER rekomenduje następujące specjalistyczne materiały budowlane:

Iniekty:

Szlamy mineralne:

4.Nowoczesna, innowacyjna, ekologiczna hydroizolacja hybrydowa:

4.1 Przygotowanie powierzchni – odkopaną podziemną część budynku należy oczyścić. Stalową szczotką oczyścić wszystkie luźne elementy. Kruche fugi usunąć mechanicznie i podkuć przynajmniej na 2 cm – po skuciu luźnych fug należy uzupełnić spoiny zaprawą naprawczą. Podłoża muszą być nośne, równe, czyste, bez pęknięć, wolne od kurzu, farb, tłuszczu, gipsu, a także zaizolowane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej przed wnikającą
od spodu wodą.

Ostre krawędzie – miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia hydroizolacji powłokowej – narożniki płyty oraz ścian zalecamy zeszlifować/wyoblić, aby zniwelować naprężenia w hydroizolacji.

4.2 Odtwarzamy przeponę poziomą metodą iniekcji grawitacyjnej lub ciśnieniowej.

4.3 Wyrównujemy podłoże zaprawą naprawczą – przed nałożeniem zaprawy powierzchnię należy zwilżyć wodą (powierzchnia matowo-wilgotna) lub za pomocą emulsji zwiększającej przyczepność rozcieńczonej z wodą.

4.4 Na połączeniach płyta-ściana wykonujemy fasetę zaprawą naprawczą co najmniej na 24 godziny przed rozpoczęciem dalszych prac – można wykonać butelką/rurką o średnicy ok 10 cm. Powierzchnię przed zrobieniem fasety należy zwilżyć wodą. Nakładamy hybrydową hydroizolację - podłoże, które ma być przeznaczone do obróbki, musi być wstępnie zwilżone – matowo wilgotne.

Zaprawę należy aplikować w minimum dwóch cyklach roboczych - druga warstwa prostopadle do warstwy pierwszej, zawsze pokrywając 100 % powierzchni przeznaczonej do uszczelnienia. Grubość warstwy nie powinna przekraczać 8 mm w każdym punkcie – bezpiecznie przyjąć 1,2-1,5 mm grubości warstwy na mokro – kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

Kolejną warstwę nanosić po związaniu pierwszej warstwy materiału.

Temperatura powietrza, podłoża i składników powinna wynosić od +5°C do +30°C.

SANIER rekomenduje następujące specjalistyczne materiały budowlane:

Iniekty:

Hydroizolacja hybrydowa:

HYDROIZOLACJA BUDYNKU BEZ ODKOPANIA FUNDAMENTÓW – BUDYNEK PODPIWNICZONY – HYDROIZOLACJA OD WEWNĄTRZ.

1. Izolacja strukturalna.

1.1 Przygotowanie powierzchni - nasycone solami tynki należy całkowicie usunąć. Następnie stalową szczotką oczyścić wszystkie luźne elementy. Kruche fugi usunąć mechanicznie i podkuć przynajmniej na 2 cm – po skuciu luźnych fug należy uzupełnić spoiny zaprawą naprawczą. Podłoża muszą być nośne, równe, czyste, bez pęknięć, wolne od kurzu, farb, tłuszczu, gipsu i bitumów, a także zaizolowane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej przed wnikającą od spodu wodą.

Ostre krawędzie – miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia hydroizolacji powłokowej – narożniki płyty oraz ścian zalecamy zeszlifować/wyoblić, aby zniwelować naprężenia w hydroizolacji.

1.2 Wykonujemy ciśnieniową iniekcję strukturalną.

1.3 Na zaizolowaną ścianę nakładany obrzutkę pod tynk szerokoporowy - obrzutka nie powinna zajmować więcej niż 50% powierzchni ściany - dedykowana obrzutka pod tynki WTA.

1.4 Nakładamy tynk szerokoporowy - bardzo chłonne podłoża należy wstępnie zwilżyć. Przygotowany tynk można nakładać w jednym cyklu roboczym na grubość od 20 do 25 mm (ręcznie lub maszynowo). Zalecane jest stosowanie produktu zgodnie z wytycznymi WTA.

Nadmiar materiału należy usunąć przy pomocy łaty lub szyny wyrównawczej. Należy jednocześnie kontrolować, czy powłoka nakładana jest równomiernie na grubość co najmniej 20 mm. Następnie tynk należy zatrzeć.

1.5 Następnie tynk możemy pokryć farbami krzemianowymi, mineralnymi lub innymi
dedykowanymi do tynków renowacyjnych.

SANIER rekomenduje następujące specjalistyczne materiały budowlane:

Iniekty:

Tynki renowacyjne:

Farby:

2. Izolacja kurtynowa.

2.1 Przygotowanie powierzchni - nasycone solami tynki należy całkowicie usunąć. Następnie stalową szczotką oczyścić wszystkie luźne elementy. Kruche fugi usunąć mechanicznie i podkuć przynajmniej na 2 cm – po skuciu luźnych fug należy uzupełnić spoiny zaprawą naprawczą. Podłoża muszą być nośne, równe, czyste, bez pęknięć, wolne od kurzu, farb, tłuszczu, gipsu i bitumów, a także zaizolowane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej przed wnikającą od spodu wodą.

Ostre krawędzie – miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia hydroizolacji powłokowej – narożniki płyty oraz ścian zalecamy zeszlifować/wyoblić, aby zniwelować naprężenia w hydroizolacji.

2.2 Wykonujemy ciśnieniową iniekcję kurtynową.

2.3 Na zaizolowaną ścianę nakładany obrzutkę pod tynk szerokoporowy - obrzutka nie powinna zajmować więcej niż 50% powierzchni ściany - dedykowana obrzutka pod tynki WTA.

2.4 Nakładamy tynk szerokoporowy - bardzo chłonne podłoża należy wstępnie zwilżyć. Przygotowany tynk można nakładać w jednym cyklu roboczym na grubość od 20 do 25 mm (ręcznie lub maszynowo). Zalecane jest stosowanie produktu zgodnie z wytycznymi WTA. Nadmiar materiału należy usunąć przy pomocy łaty lub szyny wyrównawczej. Należy jednocześnie kontrolować, czy powłoka nakładana jest równomiernie na grubość co najmniej 20 mm. Następnie tynk należy zatrzeć.

2.5 Następnie tynk możemy pokryć farbami krzemianowymi, mineralnymi lub innymi dedykowanymi do tynków renowacyjnych.

SANIER rekomenduje następujące specjalistyczne materiały budowlane:

Iniekty:

Tynki renowacyjne:

Farby:

3. Izolacja mineralna.

3.1 Przygotowanie powierzchni – nasycone solami tynki należy całkowicie usunąć. Następnie stalową szczotką oczyścić wszystkie luźne elementy. Kruche fugi usunąć mechanicznie i podkuć przynajmniej na 2 cm – po skuciu luźnych fug należy uzupełnić spoiny zaprawą naprawczą. Podłoża muszą być nośne, równe, czyste, bez pęknięć, wolne od kurzu, farb, tłuszczu, gipsu i bitumów, a także zaizolowane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej przed wnikającą od spodu wodą.

Zalecam uszorstkowić podłoże betonowe mechanicznie, a następnie usunąć pył przed przystąpieniem do dalszych prac. Nierówne podłoże należy wyrównać zaprawą naprawczą - przy podłożu betonowym będą do wypełnienia raki/gniazda ziarnowe lub większe ubytki.

3.2 Sypiące się fugi należy skuć na głębokość minimum 2 cm – fugi skuwamy do stabilnego podłoża. Następnie należy odpylić skute miejsca i wypełnić zaprawą naprawczą.

3.3 Nakładamy szlam mineralny – możemy nałożyć szlam sztywny lub elastyczny, ale w przypadku szlamu sztywnego musimy pamiętać, że pęka on wraz z podłożem – podłoże, które ma być przeznaczone do obróbki, musi być wstępnie zwilżone – matowo wilgotne. Zaprawę należy aplikować w minimum dwóch cyklach roboczych – druga warstwa prostopadle do warstwy pierwszej, zawsze pokrywając 100 % powierzchni przeznaczonej do uszczelnienia. Grubość warstwy nie powinna przekraczać 2,5 mm w każdym punkcie – bezpiecznie przyjąć 1,2-1,5 mm grubości warstwy na mokro szlamu elastycznego oraz 2-2,5 mm szlamu sztywnego – kontrolujemy grubość miernikiem przynajmniej raz na 1 m2.

Kolejną warstwę nanosić po związaniu pierwszej, pamiętając o zwilżeniu wodą (do stanu matowo wilgotnego) podłoża przed aplikacją drugiej warstwy szlamu uszczelniającego.

Szlam "zaciągamy" na posadzkę na szerokość min. 30cm oraz na ściany przylegające i strop – zalecamy nałożyć szlam mineralny na całą powierzchnię posadzki i zrobić tzw. wannę.

3.4 Na zaizolowaną ścianę nakładany obrzutkę pod tynk szerokoporowy – obrzutka nie powinna zajmować więcej niż 50% powierzchni ściany - dedykowana obrzutka pod tynki WTA.

3.5 Nakładamy tynk szerokoporowy – bardzo chłonne podłoża należy wstępnie zwilżyć. Przygotowany tynk można nakładać w jednym cyklu roboczym na grubość od 20 do 25 mm (ręcznie lub maszynowo). Zalecane jest stosowanie produktu zgodnie z wytycznymi WTA. Nadmiar materiału należy usunąć przy pomocy łaty lub szyny wyrównawczej. Należy jednocześnie kontrolować, czy powłoka nakładana jest równomiernie na grubość co najmniej 20 mm. Następnie tynk należy zatrzeć.

3.6 Następnie tynk możemy pokryć farbami krzemianowymi, mineralnymi lub innymi dedykowanymi do tynków renowacyjnych.

SANIER rekomenduje następujące specjalistyczne materiały budowlane:

Szlamy mineralne:

Tynki renowacyjne:

Farby:

Zapraszamy do Pobrania Naszego E-Book  - Hydroizolacje. 

Kliknij w obrazek.

Autor: Szymon Ziąbek.

#HydroizolacjeKupujWsanier #Sanier #Bostik #Koester #schomburg #PCI #Hydrostop #Hydroizolacja #Poradnik